فولادسازان کشور در سال 97، سالی پر فراز و نشیب را پشت سر گذاشتند؛ جهش‌های یک‌باره ارز، اعمال تحریم‌های مستقیم آمریکا علیه صنایع فلزی ایران، مشکل تبادلات مالی با اروپا، نوسانات بازارهای جهانی و مهم‌تر از همه، سردرگمی دولت در مدیریت بازار فولاد و صدور بخشنامه‌های متناقض از جمله مشکلاتی بود که صنعت فولاد کشور را در این سال آزار داد و باعث شد تا در مقطعی، تولید و فروش بنگاه‌های این صنعت پیشران در اقتصاد کشور با مشکل مواجه شود. بیشترین رشد تولید، در میلگرد با 24 درصد رشد و پس از آن، بیلت و بلوم با 22 درصد رشد گزارش شده و بیشترین افت تولید نیز در سایر محصولات فولادی با 17 درصد افت ثبت شده است. یکی از دلایل مهم این رشد، به ثمر رسیدن طرح‌های توسعه فولادسازان بزرگ از جمله فولاد مبارکه وهمچنین به بهره‌برداری رسیدن واحدهای فولادسازی در گل گهر، از زیر مجموعه‌های فولاد مبارکه است.
فولاد مبارکه در سال گذشته موفق به تولید 6 میلیون و 788 هزار تن محصول شد و با فروش 6 میلیون و 715 هزار تن محصول توانست به مبلغ فروش 23 هزار و 410 میلیارد تومانی برسد که این مبلغ در قیاس با سال 96، 48 درصد رشد را نشان می‌دهد. فولاد مبارکه در بهار 97، 4 هزار 700 میلیارد تومان، تابستان 5 هزار و 100 میلیارد تومان، پاییز 6 هزار و 300 میلیارد تومان و در زمستان 7 هزار و 250 میلیارد تومان محصول فروخته که روند صعودی فروش در چهار فصل از سال 97 نشان‌دهنده وضعیت مناسب تولید و فروش در این شرکت و البته اثرگذاری ناچیز تحریم‌ها بر رونق تولید این غول فولادساز است.
بیشترین میزان تولید مبارکه در این سال در بخش نورد گرم ثبت شده و این واحد با تولید 4 میلیون و 449 هزار تن ورق گرم در صدر تولید فولاد مبارکه قرار گرفته است. بر همین اساس انتظار می‌رود این روند در سایر فولادسازان از جمله فولاد مبارکه نیز قابل تسری باشد و صادرات این بنگاه‌ها در سال 98 وضعیت بهتری نسبت به سال 97 داشته باشند و البته این موضوع ارتباط مستقیمی با نیاز مصرف‌کنندگان داخلی و ترکیب تقاضای داخلی دارد.
با این حال پیش درآمد همه این پیش‌بینی‌ها، عدم بازگشت دولت به عرصه تصدی‌گری و دخالت در بازار فولاد است؛ مادامی که دولت به سیاست‌های کنترلی خود در بازار فولاد باز نگردد می‌توان انتظار داشت که صادرات این محصول از میزان سال‌های گذشته فراتر رود؛ در غیر این صورت داستان سال 97 قابل تکرار خواهد بود.