آیین مبادله قرارداد فروش سهام شرکت صنایع معدنی کانیسازان کیمیا بین بانک پارسیان، فولاد مبارکه و فولاد کاوه پارس برگزار شد تا بزرگترین معامله تاریخ فولاد مبارکه محقق شود؛ معامله ای که به قول محمدیاسر طیبنیا، مدیرعامل شرکت فولادمبارکه ادغامی هوشمندانه و استراتژیک برای ایجاد توازن پایدار در گروه فولادمبارکه خواهد بود. اما چرا این معامله برای گروه فولاد مبارکه دارای اهمیت است و خرید سهام شرکت اپال چه نقشی در تضمین سودآوری بزرگترین فولادساز خاورمیانه در سالهای آینده ایفا میکند ؟
ذکر این نکته حائز اهمیت است که شرکت های بزرگ فولاد ایران نظیر فولاد مبارکه برند ملی ایران هستند و ضرورت دارد با تمام توان جایگاه ارزشمند خود را حفظ کنند. فولادمبارکه باید به عنوان بزرگترین فولادساز منطقه، جایگاه خود را در بازار پر رقابت تثبیت کند. شاید بسیاری از کارشناسان عقیده داشته باشند که با وجود طرح های نیمه تمام متعدد فولادی در کشور از یکسو و مشکلات زیرساخت و حمل و نقل و کمبود انرژی و گاز از سوی دیگر، چرا و چگونه باید به حفظ و توسعه جایگاه فولاد مبارکه جامه عمل پوشاند؟
باید توجه داشت که تولید سالانه فولاد کشور، ۵۵ میلیون تن برنامهریزی شده و پروژههای در دست اجرا برای رسیدن به ظرفیت تولید ۶۵ تا ۶۸ میلیون تن فولاد در حال انجام است؛ از سوی دیگر مجوز تولید تا ۱۴۵ میلیون تن فولاد در کشور صادر شده و از این رو چالش تأمین مواد اولیه برای تولید فولاد بسیار جدی و اجتناب ناپذیر است. دغدغه بزرگ فولادمبارکه نیز تامین پایدار مواد اولیه است و سرمایهگذاری انجام شده در اپال اتفاق بزرگی است که مسیر دستیابی به تولید پایدار را در سالهای آینده هموار خواهد کرد.
تحلیلگر ارشد بازارهای بینالمللی صنایع معدنی کشور در این ارتباط معتقد است: راهحل حفظ جایگاه نخست فولادمبارکه به عنوان بزرگترین فولادساز خاورمیانه، اتحاد افقی یا Acquisition است که در بسیاری از کشورهای جهان و شرکتهای بزرگ بین المللی مرسوم است.
کیوان جعفری طهرانی تاکید دارد که الگو گرفتن از شرکت "باوو استیل" چین می تواند راهگشای صنعت فولاد ایران باشد.
او با تشریح مدل این شرکت میگوید: شرکت "باوو استیل" چین با تولید 115میلیون تن فولاد از ابتدای سال 2022 با 6 شرکت فولادی دیگر در شمال شرق چین اتحاد افقی ایجاد کرد و تولید فولاد قطعی خود را به 150میلیون تن در سال رساند و بزرگترین شرکت تولیدکننده فولاد جهان لقب گرفت و جلوتر از آرسلور میتال ایستاد. فولادمبارکه نیز میتواند با اتحاد افقی با شرکتهای بزرگ معدنی و فولادی ایران جایگاه خود را در منطقه حفظ کند و تولید خود را از افزایش دهد. این راهکاری میانبُر برای حفظ و توسعه جایگاه برند فولاد مبارکه است.
جعفری طهرانی تصریح کرد: به زودی شاهد خواهیم بود که کشورهای عربستان، قطر، امارات، عمان به تولید 50 میلیون تن فولاد و HBI خواهند رسید؛ این ظرفیت تولید سبب می شود جایگاه ایران نه تنها در منطقه که از نظر بین المللی نیز تضعیف شود. ظرفیت تولید اسمی کارخانه های گندله سازی کشور بحرین 11 میلیون تن در سال است و شاهدیم در سال 2022 به تولید قطعی 12.8 میلیون تن دست یافته و تولید 15 میلیون تنی را هدف گذاری کرده است. شرکت وله عمان نیز تولید 20 میلیون تنی در سال یعنی دو برابر تولید فعلی را در فازهای جدید گندله سازی خود هدف گذاری کرده که همگی نشان دهنده طرحهای جدید توسعه ایی این کشورها در قسمت بالادستی زنجیره فولاد است.
وی اضافه کرد: با وجود رقابت شدیدی هم که در منطقه وجود دارد و تلاش بیوقفه کشورها برای ورود به مدار تولید و توسعه فولاد که البته محرمانه و بدون تبلیغات گسترده در حال انجام است، کار ایران بسیار دشوار شده است.
جعفری طهرانی تاکید کرد: باید بدانیم که کشورهای حاشیه خلیج فارس در حال تلاش برای ورود به مدار تولید و صادرات فولاد هستند و اگر نتوانیم در فرصت باقیمانده، تولید و صادرات را توسعه بدهیم، زمانیکه پروژههای آنها یکی پس از دیگری وارد مدار شوند، بیشک شانس دستیابی به بازارهای موجود را از دست خواهیم داد.
وی با اشاره به خرید سهام شرکت اپال توسط شرکت فولادمبارکه تصریح کرد: در واقع هر شرکت با تخصصهایی که دارد کنار سایر شرکتهای بزرگ کشور قرار می گیرد و تخصص هرکدام در حوزه فولاد و معدن حفظ میشود؛ مانند اتفاق بزرگی که در کشور برزیل و میان بزرگترین فولادساز این کشور یعنی گردائو Gerdau و بزرگترین سنگ آهنی آن یعنی وله به وقوع پیوست.
جعفری طهرانی تصریح کرد: در واقع هیچکدام از این شرکتها به دنبال زمینه غیرتخصصی خود نرفتند بلکه این دو شرکت بزرگ برزیلی سهام خود را تهاتر کردند. یعنی هر دو از همدیگر سهام دارند و از همدیگر تامین منافع میکنند، حتی وله از مزیت فروش فولاد شرکت گردائو Gerdau استفاده میکند. بنابراین راه نجات و توسعه در ادغام هوشمندانه است؛ منتها باید با درایت این اتحادها صورت گیرد.