بی تردید اسرافیل احمدیه را باید تنها یکی از ده ها نقطه تاریک در حوزه صنعت، معدن و تجارت اصفهان دانست. نقطه ای تیره در فضایی مه آلود که پیرامون استان صنعتی اصفهان را فرا گرفته است و اینروزها به قولی مزید بر علت نیز شده است. اما راستی چه تضمینی وجود دارد که بارفتن احمدیه اوضاع بهتر بشود؟ آیا فرد جایگزین ایشان، با این سیستم معیوب توان بهبود و اصلاح دارد؟
نطفه ورود ما به سازمان صنعت، معدن و تجارت اصفهان از حدود دوهفته پیش و با سخنان انتقادی استاندار اصفهان بسته شد. محسن مهرعلیزاده برای اولین بار بی پرده به مدیریت این سازمان ورود کرد و آنجا را "اداره میرزا بنویس" خطاب کرد: " با احترام باید پرسید آقای مدیر سازمان صنعت، معدن و تجارت در زمان ارائه مجوزها کجا بودید؟ آیا صرف اینکه موافقت نامه اصولی را سال ها قبل بررسی کرده و صرف واگذاری و دادن یک پروانه بهره برداری، کار شما کافی است؟ آیا نباید بر بهره برداری نه هزار واحد صنعتی در استان دقت می شد؟ و آیا نباید نظارتی بر این قضیه می کردید"؟
اما به نظر می رسد که اوضاع در سازمان صمت اصفهان اینروزها بسیار خیم تر از این حرفهاست. مدیری که تنها سه روز در هفته میهمان اصفهان است و استان صنعتی را از راه دور مدیریت می کند؛ معاون بازرگانی که مدتها سودای ریاست داشته و بیش از سه ماه است کارتابل کاریش بسته مانده؛ عدم حضور هیچ نماینده ای از سازمان صنعت معدن تجارت اصفهان در رویدادهای اقتصادی و صنعتی اصفهان؛ عدم برگزاری هیچگونه نشست خبری با اصحاب رسانه برای پاسخگویی در مورد این رویدادها؛ و وجود یک روابط عمومی ارگانی که درمحدوده نگاهش تنها رسانه صمت و گاهی تک خبرگزاری ایرنا کفایت می کند؛ و البته آمارهایی غلوآمیز و پراکنده که باید خودت بنشینی از دل آنها چیزی سر هم کنی و قصه پر غصه صنعت و تجارت اصفهان را از دل آن بیرون بکشی.
به راستی آمار نه و هزار دویست واحد صنعتی تا چه اندازه درست است؟ آیا بخش مهمی از این آمار صرفا تعداد پروانه صادره یا حتی مجددا چاپ شده نیست؟ راستی چرا هیچ سند آمایشی در حوزه صنعت و اصناف استان تدوین نمی شود؟ یا اگر شده چرا منتشر نمی شود؟ آیا صادر کننده و تولیدکننده نقشه راه را می دانند و همراستا با آن حرکت می کنند؟ چرا هیچ فکری برای بهره های بانکی، مالیات بر عملکرد و ارزش افزوده، بهره وری پایین و آیین نامه های یک شبه دولتی نمی کنیم؟ آیا به غیر از این است که خودتحریمی باعث رکودمان شده و نه تحریم های خارجی! سخنان اسرافیل احمدیه در گفت وگو با خبرگزاری ایمنا علاوه بر ناتوانی ها حاکی از همین بی برنامگی های سیستمی است.
به نظر می رسد که گفتمان نجات را بقول دکتر ساسان باید در اصلاح ساختار جستجو کرد. با وجود تمام تلاش های مدیران حاضر و غایب اگر تاکنون به جایی نرسیده ایم به این دلیل است که راه را اشتباه رفته ایم. فارغ از ماندن یا رفتن احمدیه ها، ضرورت اصلاح ساختار و سیستم، و سامان دادن به سازمان های بی سامان مان دیگر حیاتی شده است.
مجید محقیان