اقتصادبازار: با جرات می توان مدعی شد که زمزمه تغییر و تحول در شهر اصفهان از روزهای پایانی سال گذشته شکلی جدی به خود گرفت. شکلی که نمود واقعی آن با برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی در شهر اصفهان در روزهای گذشته پدیدار شد و نشان داد که لایه طبقه متوسط شهر اصفهان خود را مهیای تحولاتی بنیادی نموده است.
انتخابات اتاق بازرگانی اصفهان در روزهای آغازین اسفندماه 93 نقطه شروع تحول بود. به اذعان بسیاری از فعالین حوزه رسانه و مدیریت شهری، این انتخابات و موج بی سابقه تبلیغاتی و رسانه ای نهفته در ذات آن نشان داد که طبقه متوسط راهکار برون رفت از انجماد موجود را در رویکردی اصلاح طلبانه یافته و صندوق انتخابات را محملی برای دوران گذار خود برگزیده است. محملی که اتاق بازرگانی را درد مشترک معیشت جامعه می دانست و راهکارش را اولویت حضور تمام قد اقتصاد در تصمیم گیری های استان قلمداد کرد. انتخابات اتاق اصفهان، در آن روزها چنان جو شهر را درگیر خود نموده بود که گویی تغییر در ترکیب پارلمان بخش خصوصی به منزله تغییر در تمامی ارکان تصمیم گیری شهری اصفهان خواهد بود. دو ائتلاف از تشکل های اقتصادی و صنعتی اصفهان در رقابتی پایا پا و هرکدام با هفت و هشت کرسی در هیات نمایندگان اتاق اصفهان نشان دادند که ظرفیت اصفهان در برگزاری انتخابات و کسب آرای اعضا برخلاف سایر استان های کشور، لیستی و احساسی نبوده و ریشه در تعقل و انتخاب افراد دارد. افرادی که پس از انتخاب خود، وام دار جریان و گروه خود نیز خواهند بود.
اگرچه انتخابات اتاق تهران با اکثریت قاطع،کرسی های خود را به "ائتلاف برای فردا" سپرد اما در اصفهان رقابت انتخابات تنها با یک کرسی به سود مجمع تشکل های صنعتی استان خاتمه یافت. سایه این رقابت تا ماههای پس از انتخابات اتاق بازرگانی همچنان بر سر اتاق جدید اصفهان خودنمایی می کرد.
سایه تحول و تغییر در ارکان مدیریتی شهر اصفهان هرچند با انتخابات اتاق بازرگانی آغاز شد اما در ادامه راه با یک شوک انتخاباتی دیگر، شهر اصفهان را دگرگون کرد. اختلافات تمام نشدنی شورای شهر با شهردار وقت، مرتضی سقاییان نژاد، در یک صبح تابستانی، شهردار 12 ساله اصفهان را بر صندلی داغ شورا میخکوب کرد و در رای گیری عجیبی که اعضای رای دهنده نیز باور به نتیجه آن نداشتند، آرای منفی، حکم به برکناری مدیر کاریزماتیک و اقتدار گرای شهر اصفهان داد تا در انتخاباتی دیگری و در پیچ و قوس های فراوان گویی اعضای شورا نیز فردی میانه رو و مورد پسند هر طیف را بر مسند مدیریت شهر اصفهان بگذارند. این به معنای گام دوم در سیر تحولی شهر اصفهان بود که دیگر بار از بستر انتخابات آغاز و بر خواست طبقه متوسط شهر اصفهان برای تغییر از صندوق انتخابات صحه گذارد.
انتخاب مهدی جمالی نژاد که می توان عملا او را مورد پسندترین فرد برای اتاق اصفهان دانست با استقبال هیات نمایندگان اتاق بازرگانی روبرو شد. جلسات متعدد از مهمانی های افطاری گرفته تا دید و بازدیدهای تخصصی و غیر تخصصی میان ارکان مختلف اتاق و شهرداری و در نهایت تصمیم به تشکیل کمیته ای منتخب از اعضای اتاق، شورای شهر و نماینده شخص شهردار نشان داد که ارکان منتخب شهر اصفهان یک هدف را نشانه گرفته اند. تغییر اصفهان؛
اما در این میان صندلی خالی یک گروه منتخب دیگر، در میان برگزیدگان اصفهان، همواره خود را نشان می داد؛ نمایندگان مجلس شورای اسلامی. اصفهان برای برون داد فعالیت های خود در سطح کشور و نیز ایجاد لایه ای توانمند که بتواند حق خود را از بدنه تصمیم گیر کشور گرفته و آن را به اصفهان باز پس دهد نیاز به کرسی نمایندگان مطالبه گر مجلس را با تمام وجود احساس می کرد.
جرقه بحث ها از اتاق زده شد؛ اصفهان صنعتی ترین استان کشور؛ اصفهان قطب سرمایه گریز؛ اصفهان در گرداب مالیاتی؛ اصفهان استانی با بیشترین مالیات و کمترین بودجه تخصیصی؛ اصفهان گرفتار در بروکراسی های متعدد و زاید اداری؛ اصفهان استان تنگ نظری و بسیاری القاب و عناوین دیگر که ریشه در مصاحبه ها و پیام هایی داشت که از دل بخش خصوصی و البته اتاق اصفهان به بیرون منتشر شد. حضور اساتیدی برجسته مانند دکتر ساسان و دکتر رنانی در جلسات متعدد تصمیم سازی در اتاق اصفهان، در کنار چهره هایی شاخص و کارآفرین مانند مسعود صرامی، به اتاق اصفهان این امکان را داد تا نقشی برجسته در تحولات ماه های بعد استان ایفا نماید.
اما اتاق اصفهان آنقدر که در تحولات برون تشکیلاتی خود موفق می نمود، در فعالیت های درون تشکیلاتی ضعف هایی اساسی را از خود بروز داد؛ به اذعان بسیاری از منتقدان، اتاق اصفهان فاقد ساختار اداری نظام مند و تشکیلاتی منسجم بود؛ این اتاق در بیشتر موارد حتی از نیازهای تجاری هیات های دعوت شده خود نیز آگاهی نداشت و لذا به تبع آن، اطلاع رسانی مناسب و هدفمند، به اعضا نیز انجام نمی گرفت. کمبود اعضای متبحر و متخصص در پای میز مذاکرات بین المللی، عدم وجود برنامه ای هدفمند در بیشبرد برنامه های کلان بخش خصوصی، که نمود عینی آن در عدم بهره برداری از کارگو ترمینال استان اتفاق افتاد و یا مواردی از این دست، ضعف هایی بود که به نظر می رسد اتاق اصفهان باید برای سال پیش رو نسبت به ترمیم آن چاره ای اساسی بیندیشد.
به هر روی حالا صنعت گردشگری، با تمام مخالفانش محور توسعه اصفهان گردیده است. صنعتی که دغدغه همیشگی شهردار اصفهان و عامل تداوم حیات بخش خصوصی این شهر است. با تمام مخالفانش که با صراحت هیچ آینده ای برای این صنعت در ایران و به ویژه اصفهان قایل نیستند؛ اما عزمی جدی در لایه های مدیریتی استان با تمام دشواری ها این ارابه را به پیش می راند.
معرفی فرصت های سرمایه گذاری و امکان استفاده از توان بخش خصوصی برای تکمیل پروژه های نیمه تمام و اجرای ابرپروژه های جدید اصفهان؛ ابرپروژه هایی که اگر توان بخش خصوصی به میدان آن وارد نشود هرگز در این شهر به سرانجام نخواهد رسید. درکی هوشمندانه از شهردار اصفهان که با درک توان بخش خصوصی امکان ورود سرمایه گذاران داخلی و خارجی را فراهم نمود و برگزاری همایش فرصت های سرمایه گذاری اصفهان در زمانی مناسب، بهره خوبی بود که در سالهای آتی ثمره خود را به این شهر خواهد رساند.
هرچند که به اعتقاد نگارنده، اتاق و شهرداری اصفهان هر دو کرسی های مجلس را آسان از کف دادند و فاقد افرادی شاخص در میان طیف قانونگذار اصفهان خواهند بود اما ظرفیت و توان بالقوه هردو، روزها و ماههای آتی را بستری برای تحولات اساسی اصفهان خواهد کرد. محملی که با اتکا بر بنیه و توان مالی و نیروی انسانی توانمند خود، ارابه پیشرفت این شهر را با تمام پستی ها و بلندیها و تمام ناملایمات پیش خواهد راند.
مجید محققیان