عبارت MICE (یعنی ملاقات‌ها، انگیزش‌ها، انجمن‌ها و نمایشگاه‌ها) بخشی از توریسم را تشکیل می‌دهد که شامل فعالیت‌ها و رویدادهای تجاری است. به‌طور عمومی، رویدادهای MICE، رویدادها و فعالیت‌هایی هستند که شامل شرکت‌کنندگانی می‌شوند که علاقه مشترکی دارند و در یک مکان جمع شده‌اند. این نوع از گردشگری، از سرواژه چهار کلمه Meeting، Incentive، conference یا Convention و Exhibition یا Event برداشت شده است؛ ملاقات و جلسه (Meeting) برای مثال سمینارهای مالی برای سرمایه‌گذاری، انگیزش (Incentive) برای سفرهای برنامه‌ریزی شده به‌عنوان یک پاداش برای کارمندان، گردهمایی (Convention) شامل مجمع‌های عمومی و کنفرانس‌های آکادمیک میزبانی‌شده از سوی سازمان‌های بین‌المللی آکادمیک مانندAPEC,COP10 کنگره جهانی معماری و کنفرانس‌های سالانه IBA، رخدادهای فرهنگی و ورزشی (Event) و نمایشگاه‌های تجاری (Exhibition) مانند فستیوال بین‌المللی فیلم توکیو و جام‌های جهانی در رشته‌های مختلف ورزشی.
محل اجتماع برای این نوع از گردشگری لازم است یک محل درست و برنامه‌ریزی‌شده باشد و سهولت‌های مورد نیاز برای افراد شرکت‌کننده را فراهم سازد. مسافرانی که در فعالیت‌های MICE شرکت می‌کنند هدفی فراتر از وقت‌گذرانی دارند و در واقع مسافران تجاری هستند. این گردشگران به بخش‌های مختلفی از صنعت توریسم به وسیله فعالیت‌های MICE مرتبط هستند. به مسافری فکر کنید که به یک شهر برای شرکت در یک نمایشگاه سفر می‌کند. او نیازمند غذا، نوشیدنی، خرید، سرگرمی، حمل‌ونقل و ... است و از این‌رو باید خدماتی در این حوزه‌ها برای افراد شکل گیرد.
تاریخچه MICE
ملاقات‌ها در زمان قدیم پیرامون علایق مشترک شکل می‌گرفتند و شهرها به‌عنوان نقطه کانونی این ملاقات‌ها بودند. روم، برای مثال کمیته و انجمن خود را داشت. در صنعتی‌سازی‌های قرن 19 تا ابتدای قرن 20، نیاز به ملاقات تجاری افزایش پیدا کرد. همچنین ملاقات‌هایی در زمینه سیاسی و مسائل اعتقادی نیز وجود داشت و انجمن‌ها ملاقات‌هایی سالانه برگزار می‌کردند. اما در اروپا، تاریخچه انجمن‌ها با کنگره وین در سال 15-1814 آغاز شد. فعالیت‌های انجمنی کمی در قرن 20 وجود داشت؛ تا اینکه در سال 1950 به علت تاثیرات جنگ‌های جهانی صنعت انجمن‌ها شروع شد. این تاثیرات به توسعه در سازمان‌های دولتی، رشد آژانس‌ها و شرکت‌های چند ملیتی، پیشرفت علایق انجمن‌ها و گروه‌های متخصص، تغییرات در تکنیک‌های فروش شامل استفاده از ملاقات‌های فروش و افتتاحیه‌های محصولات، نیاز به آموزش مدیریت درون شرکتی، ادامه توسعه شرکت در ملاقات‌های حرفه‌ای و در نهایت پیشرفت موضوع تخصص‌گرایی با کنفرانس‌هایی که یک متخصص اطلاعات زیادی به همکاران خود می‌داد، انجامید.
در 1902، اولین برنامه رسمی انگیزشی مسافرتی از سوی NCR یک شرکت آمریکایی برگزار شد. در دهه 1960 سفرهای طولانی انگیزشی به‌وجود آمد. شهرها و کشورها بر سرمایه‌گذاری‌های کلان در توسعه زیرساخت‌ها برای حمایت از توسعه این صنعت تاکید داشتند. انجمن‌های ملی و محلی برای تبدیل کردن شهرها به مقصد مسافران در تلاش بودند و با تاسیس سازمان‌هایی مانند PCMA و MPI و ... به توسعه صنعت می‌پرداختند. مثلا در ایالات‌متحده، دیترویت اولین انجمن را در سال 1896 تاسیس کرد که یک متصدی دولتی در ترویج و مدیریت قرارداد‌ها بود. این مساله از سوی دیگر شهرها نیز در دهه 1900 پس از مشاهده فواید انجمن‌ها برای شهرها دنبال شد. انجمن بین‌المللی «انجمن» IACB در سال 1914 تاسیس شد و در سال 1974 به انجمن بین‌المللی «انجمن و توریست» (IACVB) و از سال 2004، به انجمن بین‌المللی بازاریابی مقصد تبدیل شد. تعداد این انجمن‌ها در سال 1920بالغ بر 28 عدد بود. امروزه تقریبا 600 انجمن در 25 کشور وجود دارد. این روزها، انگیزش‌ها شامل رویدادهای جهانی به منظور ترغیب مردم برای رسیدن به یک هدف مشخص است. گاهی، به‌دلیل مسائل مالی فعالیت‌های تمرینی به چرخه اقتصادی وابسته است. شرکت‌هایی که درآمد خوبی به دست می‌آورند می‌توانند سفرهای طولانی‌تری با هزینه‌های بیشتر را فراهم سازند.