تغییر مبنای دریافت قیمت بلیت هواپیما از اتباع غیرایرانی از ریال به دلار، اگر چه تصمیمی است که از سال گذشته برخی شرکت‌های هواپیمایی انجام می‌دهند، اما ابلاغ رسمی آن به شرکت‌های هواپیمایی از چند روز پیش از آن نوع تصمیماتی است که صنعت گردشگری را که به تازگی بعد از فروکش کردن کرونا به اتاق احیا بازگشته، مجدد به کُما خواهد برد؛ تصمیمی که باعث خواهد شد در بازار پر رقابت گردشگری منطقه، ایران از فهرست انتخاب برای مقصد سفر حذف یا در رده‌های پایین‌تر سقوط کند.
نگاه صرفا منفعت‌محور به کسب درآمد از گردشگر خارجی آن هم بدون ارائه خدمات متمایز و موجه، عدم توجه به راهکارهای خلاق مدیریتی برای کاهش و تعدیل هزینه‌ها، مبنای این نوع تصمیمات است، این در حالی است که این شیوه غیر مرسوم غیر اخلاقی است و اصل میهمان‌نوازی را که برند سنتی میزبانی ایرانیان است دچار خدشه کرده و میهمان‌نوازی صنعتی گردشگری ایران را با شبهه و ابهام، مواجه خواهد کرد.
از طرفی در کمتر کشوری با هر سطح و جایگاه در صنعت گردشگری دیده می‌شود که نرخ هزینه‌ها بر اساس شهروند تبعه و غیرتبعه دو نرخی‌سازی شود. شاید خدمات ارزان و گران شود، اما دو نرخی‌سازی بر مبانی ملیت امری ضد اخلاقی و تبعیض‌آمیز است، اینکه تا گردشگری خارجی با ظاهری متفاوت دیده می‌شود، کرایه تاکسی، ورودیه به مکان تاریخی و موزه، هزینه اقامت و یک وعده شام و... دو یا چند برابر حساب و دریافت شود، به صنعت گردشگری آسیب خواهد زد و همین تعداد گردشگر خارجی که از کشورهای همسایه و با مشقت زیاد جذب شده‌اند وقتی متوجه این نوع برخورد غیراخلاقی شوند، مقصد خود را تغییر می‌دهند.
تصور و تصویری که گردشگر خارجی از ما ثبت می‌کند
تصور کنید بعد از ساعت‌ها پرواز به فرودگاه مقصد در کشوری دیگر رسیده‌اید، با چندین چمدان و خسته؛ سوار تاکسی شده‌اید و می‌خواهید از فرودگاه به یک هتل برای اقامت بروید؛ راننده تاکسی متوجه می‌شود ایرانی هستید، گردشگر و غریب، کرایه را چند برابر از شما می‌گیرد، در هتل، قیمت‌های انواع اتاق‌ها روی تابلو نوشته شده است، هزینه اقامت برای گردشگر خارجی چند برابر هزینه اقامت شهروندان همان کشور است، حتی پول یک بطری آب یا یک شام ساده را با شما متفاوت و بیشتر حساب می‌کنند، چه احساسی دارید؟
در ادامه سفر چند روز بعد برای گردش به یکی دیگر از شهرهای آن کشور سفر می‌کنید، هزینه بلیت هواپیما را هم متفاوت و چند برابر بیشتر از شما - فقط از شما و دیگر گردشگران خارجی- می‌گیرند، در حالی که صندلی و خدمات حین سفر با سایر مسافران داخلی آن کشور یکسان است؛ چه احساسی نسبت به گردشگری، فرهنگ عمومی و مجریان سفر در آن کشور به شما دست می‌دهد؟ قبل از محاسبه هر چیزی، از پایه و ارزش پولی تا تورم و چندین فاکتور دیگر اقتصادی، اولین تصویر و برداشت ذهنی از کشور مقصد، حس تبعیض و تفاوت نسبت به شما با سایر شهروندان و مسافران در پذیرایی و احترام و رسم میهمان‌نوازی است که از اصول استاندارد جهانی صنعت گردشگری است.
تصور این حس ناخوشایند را به نرخ‌های متفاوت موزه‌ها و اماکن تاریخی زمانی که در کنار شهروندان آن کشور وارد موزه‌ای می‌شوید تعمیم دهید؛ این نوع روش دو نرخی‌سازی و تفاوت قیمت، اگر چه شاید در معدود کشورهایی در جهان دیده شود، یقینا واکنش منفی گردشگران و حسن نامطلوبی از تفاوت با سایر شهروندان را در سفر به این مناطق برای شما به همراه خواهد داشت، معمولا گردشگران از چنین مراکزی که ورودیه‌های دو نرخی دارند بازدید نمی‌کنند و اگر هم پرداخت کنند جزو نقاط منفی سفر خود حتما با سایر هموطنان خود و گردشگرانی که تمایل دارند به آن کشور سفر کنند به اشتراک می‌گذارند.
گران‌فروشی بلیت هواپیما به اتباع غیرایرانی/ استدلال‌های اقتصادی و اجتماعی
از مدتی پیش دو نرخی بودن قیمت اقامت در هتل‌ها بحث فعالان صنعت گردشگری بود که از چند روز پیش ایرلاین های داخلی نیز دستورالعمل ابلاغی انجمن شرکت‌های هواپیمایی را اجرایی کردند مبنی بر این که قیمت بلیت پروازهای داخلی برای اتباع غیر ایرانی بر اساس دلار به نحوی تعیین شده که «پرواز در مسیرهای داخلی برای اتباعی که کد ملی ایرانی دارند با همان شیوه قبل محاسبه می‌شود، اما مسیرهای پروازی داخلی برای اتباع غیر ایرانی با نرخ دلار محاسبه خواهد شد. یعنی برای مسافران خارجی سقف نرخ پروازهای داخلی زیر یک ساعت ۱۰۰ دلار و از یک ساعت بیشتر ۱۵۰ دلار است.
منبع: ایرنا