علی حسینی عضو شورای ملی زعفران، در خصوص شرایط بازار زعفران در سال ۹۸ اظهار کرد: سال ۹۸ در بحث زعفران حال و روز خوبی نداشت برای اینکه ما با سطح زیر کشت بیش از ۱۰۰ هزار هکتار در کشور و تولید بالغ بر ۴۰۰ تن زعفران که نشان می‌دهد قادر به تامین زعفران کل جهان هستیم اما به دلیل مشکلات بسیار سال پررونقی در بخش زعفران نداشتیم.
عضو شورای ملی زعفران افزود: یکی از این دلایل تحریم‌های ناجوانمردانه است همچنین با مشکلاتی از جمله نبود ماشین آلات برداشت، فرآوری و آماده سازی زعفران رو به رو بودیم. از طرفی وضعیت بحران‌های اقتصادی در کشور‌های هدف‌های صادراتی ما نیز از جمله مسائلی است که حال بازار زعفران را خوب نکرد.
حسینی در ادامه تاکید کرد: با شیوع ویروس کرونا در روز‌های پایانی سال 98 کام تولید کنندگان زعفران تلخ شد و آرزوی ما این است که در سال ۹۹ با گذر از این مراحل به چشم انداز خوبی برسیم.
وی در ادامه بیان کرد: ما سال‌ها در تولید زعفران در دنیا جزو کشور‌های برتر و مطرح بودیم و حداقل دو تا سه دهه این برتری و عنوان اولین تولید کننده زعفران در دنیا را به نام خود ثبت کردیم.
عضو شورای ملی زعفران افزود: متاسفانه در این برهه ۲۰ تا ۳۰ ساله نتوانستیم مشکل داشت، برداشت، فرآوری، بازاریابی، بازار رسانی و فرهنگ مصرف زعفران را به عنوان مدعی تولید کننده زعفران رفع کنیم.
حسینی درباره عمده دلیل مشکلات بازار زعفران گفت: ضعف‌های موجود در بازار زعفران مدتهاست که وجود دارد ودر این بین مشکلات به زمین بخش خصوصی انداخته می شود و بخش خصوصی نیز مشکلات را پاسکاری می کند.
وی بیان کرد: دولت در این زمینه بخش خصوصی را مکلف به انجام کار‌ها و رفع مشکلات بازار زعفران می‌داند و بخش خصوصی نیز می‌گوید بدون حمایت دولت کاری از من ساخته نیست.
عضو شورای ملی زعفران گفت: تا وقتی که قرار است فرهنگ مصرف و توسعه صادرات یک محصول همچون زعفران را در کشوری مطرح کنیم نیاز به حمایت‌های دولت داریم و تنها بخش خصوصی قادر به انجام این اقدامات نیست.
حسینی تاکید کرد: همه دولت‌ها در این زمینه به حمایت بخش خصوصی می‌پردازند و زمانی که درتولید یک محصول برتری دارند بدون حمایت دولت کاری از ان‌ها ساخته نیست و دولت‌ها بستر لازم برای ورود بخش خصوصی به عرصه مورد نظر را فراهم می‌کنند و تا زمانی که دولت‌ها بستر لازم را فراهم نکنند بخش خصوصی نمی‌تواند در آن زمینه موفق باشد.
وی افزود: با توجه به اینکه سرعت توسعه کشت زعفران ما بالا است و در حال حاضر این سطح کشت در حال افزایش است، اما ما از دو موضوع عقب هستیم که یکی از آن‌ها تکنولوژی ماشین آلات برای تولید، فرآوری، بسته بندی، کاشت، داشت و برداشت را نداریم و دوم اینکه بازار رسانی و بازار گردانی توسعه صادرات محصولات را نداریم که این دو موضوع با هم همخوانی ندارند که اگر این دو مسئله حل نشود بازار زعفران ما به همین روال ادامه خواهد یافت.
عضو شورای ملی زعفران گفت: خرید حمایتی در شرایط فعلی برای بازار زعفران مُسکن لحظه‌ای است که چاره کار نیست و به خاطر اینکه محصولی در ابتدای برداشت با کاهش قیمت رو به رو نشود از کشاورز خریداری ودر انبار نگهداری شود و گا‌ها بعد از مدتی با افزایش قیمت فروخته می شود.
حسینی بیان کرد: با رونق گرفتن خرید تضمینی دیگر تولید کنندگان محصولات کشاورزی نیز انتظار خرید محصولات کشاورزی خود را دارند که در این زمینه باید دولت به یک خریدار محصولات کشاورزی و یک انباردار بزرگتر برای نگهداری محصولات کشاورزی تبدیل شود که این چاره کار نیست.
وی گفت: ۳۰ سال فرصت کمی نبود که در زمینه زعفران راهکار مناسبی از سوی مسئولان بیان شود و تنها برای رونق این بازار در حال شعار دادن هستیم.
عضو شورای ملی زعفران در زمینه شناسنامه‌دار کردن زعفران و اقدامات انجام شده در این زمینه اظهار کرد: طرح شناسنامه دار کردن زعفران با وجود تلاش‌های فراوان در حد شعار باقی مانده در حالی که ما به عنوان شورای ملی زعفران با توجه به تجربیات و اقدامات میدانی به وزارت جهاد کشاورزی اعلام کردیم آماده هستیم تا پروژه را اجرایی کنیم و نیاز به مجوز واختیارات لازم در این زمینه داریم که متاسفانه هنوز به جایی نرسیده است.
حسینی گفت: طرح بهبود کیفیت زعفران نیز یکی از طرح‌هایی است که هنوز برای آن تصمیم گیری نشده است در حالی که این طرح ۴ سال به طور خودجوش و مردمی این طرح را در روستا‌ها اجرایی کردیم که در راستای آن جهش تولید و جهش صادرات نیز رخ دهد.
وی گفت: قبل ازاجرای طرح بهبود کیفیت زعفران تولید ما حدود ۱۰۰ تن بود، اما بعد از اجرا نزدیک به ۳۰۰ تن صادرات انجام می‌شود که نشان دهنده این است که کیفیت زعفران مورد قبول کشور‌های دنیا است.
عضو شورای ملی زعفران در زمینه عرضه زعفران در بورس اظهار کرد: ما مرتبا انتقاد خود را از عرضه زعفران در بورس کالا اعلام کرد‌ه‌ایم و انبوه کشاورزان ما از عرضه زعفران در بورس به دور هستند و بار‌ها این را اعلام کردیم به طوری که بیش از ۷۰ درصد زعفران کاران ما خرده مالکینی هستند که حداکثر یک هکتار زعفران کاشته‌اند که به معنای این است که بیش از ۷۰ درصد تولید زعفران ما در مقدار انبوه تولید می‌شود ودر نقاط مختلف کشور پراکنده هستند که از عرضه زعفران در بورس بی بهره اند.
حسینی اظهار کرد: یک محصولی که قابلیت صادراتی آن بالا است باید روی موضوع صادرات آن تمرکز شود و در واقع اقدامات در زمینه توسعه صادرات باشد و مجموعه‌هایی در این زمینه ایجاد شود و صرفا بر روی خرید تضمینی یا عرضه آن در بورس کالا تلاش نشود. زیرا این امر باری را بر روی دوش دولت تحمیل می‌کند که چاره کار نیست و باید مشکلات به طور اساسی رفع شود؛ و رفع مشکل به طور مقطعی چاره ساز نیست.
وی تصریح کرد: زعفران ما عمدتا در حال حاضر به سوی کشور‌های همسایه قاچاق می‌شود و از کشور‌های همسایه به نام همان کشور‌ها به دیگر نقاط جهان صادر می‌شود که این خطری است برای زعفران ما و باید به دنبال راه حلی برای رفع آن بود.
عضو شورای ملی زعفران افزود: واقعیت این است که در حال حاضر در حد انبوهی زعفران در دست کشاورز و انبار‌ها وجود دارد و منتظر بازار‌های هدف برای صادرات آن هستیم و چاره کار این است که الان به فکر این قضیه نباشیم و باید حداقل یک سال گذشته زمانی که پیش بینی تولید ۴۰۰ تنی را داشتیم به فکر بازار سازی در کشور‌های دنیا بودیم.
حسینی گفت: باید در کشور‌های مختلف دنیا برای عرضه زعفران مراکزی را راه اندازی می‌کردیم.
وی بیان کرد: از ۵۰ کشور خریداران زعفران ایران در حال حاضر حدود ده کشور عمده‌ترین خریداران زعفران ایرانی هستند و اگر در مدت اخیر مراکز دپو و عرضه کالا را احداث می‌کردیم مطمئنا در بحث صادرات زعفران موفق‌تر بودیم.
عضو شورای ملی زعفران افزود: کشور‌هایی همچون امارات متحده عربی در سال بیش از ۶۰ تن، چین و اسپانیا نیز به همین مقدار زعفران ایرانی را خریداری می‌کنند و کشور‌های عمده خریداران ما هستند باید در این کشور‌ها مراکزی احداث می‌کردیم و با انتقال زعفران به این مراکز بحث صادرات را رونق می‌دادیم.