پژوهشگر مطالعات توسعه گفت: دلیل توسعه نیافتگی ایران این است که جامعه‌ای بی کودکی هستیم و باید از این پس کودکی را پیدا کنیم و از آن مراقبت کنیم و هر ریال سرمایه گذاری و توجه به کودک و کودکی به مراتب چندین برابر سرمایه گذاری بر اموری چون اقتصاد، گردشگری، صنعت و زیرساختها بازدهی و ارزش دارد.
محسن رنانی، استاد دانشگاه اصفهان در میزگرد تخصصی "توسعه و مسئله کودکی در ایران" اظهار کرد: بذر توسعه در کودکی کاشته می شود و امروز تئوری توسعه در ایران وجود ندارد و تمام تئوری های مطرح شده تاکنون تئوری توسعه نیافتگی بوده است. وی با بیان اینکه هر رژیم و دولتی تئوری را به گونه‌ای تفسیر کرده است، افزود: در دوره پهلوی توسعه را شروع اصلاحات ارضی دانستند و رضاخان توسعه را به حاشیه راندن مذهب و بیرون آوردن زنان از خانه‌ها می‌دانست، بعد از انقلاب نیز توسعه را در معانی مختلفی اعم از توسعه صادرات و واردات، توسعه زیرساختها، توسعه سیاسی یا توسعه عدالت محور و... جستجو کردند در حالی که از هیچ کدام این موارد توسعه ای شروع نشد و از هیچ یک جواب نگرفتیم و اکنون ایران به هر علتی توسعه نیافته است.
اقتصاددان و پژوهشگر مطالعات توسعه با تاکید بر لزوم سرمایه گذاری سه نسل بر کودکی گفت: پاسخ من به این توسعه نیافتگی این است که باید از کودکی شروع کنیم اما برداشت دیگران از صحبت‌های من در این مورد این بوده که باید کودک توسعه آفرین تولید کنیم و هر بلایی که بر سر ذخایرمان تاکنون آورده‌ایم بر سر کودکان هم بیاوریم که این برداشت کاملا غلط است.
کودکان، کودکی را تجربه نکرده‌اند
رنانی با بیان اینکه کودک یک جعبه سیاه طلایی است، اظهار کرد: اگر این جعبه سیاه گشوده شود جعبه ای طلایی خواهد بود اما هنوز دانش بشر در مورد کودکی بسیار پایین است. وی با تاکید بر اینکه تاکنون معنایی به نام کودکی نداشته‌ایم و کودکان ما در کودکی، کودکی را تجربه نکرده‌اند، تصریح کرد: نه تنها کودکان کودکی ندارند که بزرگسالان هم کودکی ندارند و طبیعی است جامعه ای که بزرگسالانش کودکی ندارند نمی توانند با کودک همراهی و زمینه شکوفایی او را فراهم کنند.
اقتصاددان و پژوهشگر مطالعات توسعه در خصوص ویژگی‌های جامعه توسعه یافته گفت: فرصت‌ها به معنای آزادی است و در جامعه‌ای توسعه خواهیم داشت که به انسان‌ها امکان انتخاب بدهیم و قابلیت‌ها و توانمندی آنها را دریابیم. جامعه‌ای توسعه یافته است که مفهوم سنتی آزادی و عدالت در آن وجود داشته باشد و توسعه به نحوی بسط همزمان آزادی و عدالت است.
جامعه‌ای بی کودکی هستیم
رنانی با بیان اینکه باید به کودک آزادی انتخاب داد، اظهار کرد: باید به کودک امکان تجربه داد تا به طور طبیعی بلوغ پیدا کند نه نوع خاصی از بلوغ، بلوغی که مورد نظر والدین یا جامعه است، باید اجازه شکل گرفتن به کودک داده شود و شکفتگی خود به معنای توسعه است. وی در خصوص علت توسعه نیافتگی ایران گفت: دلیل توسعه نیافتگی ایران این است که جامعه‌ای بی کودکی هستیم و باید از این پس کودکی را پیدا کنیم و از آن مراقبت کنیم و هر ریال سرمایه گذاری و توجه به کودک و کودکی به مراتب چندین برابر سرمایه گذاری بر اموری چون اقتصاد، گردشگری، صنعت و زیرساختها بازدهی و ارزش دارد.
استاد دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه باید تا سه نسل بر کودکی بسترسازی شود و برای شکفتگی کودکی در ایران سرمایه‌گذاری کرد، افزود: این موضوع مختص یک سال و دو سال نیست بلکه به اندازه سه نسل باید برای رشد کودکی فرصت داد. رنانی در بخش دوم صحبت‌های خود در تشریح تئوری شروع توسعه از کودکی گفت: در حوزه کودکی سه دسته تقلیل گرایی وجود دارد که شامل تقلیل گرایی روان شناختی، زیست شناختی و اقتصادی است. وی با اشاره به اینکه کودکی قابل تغییر است، افزود: استثناء همواره وجود دارد ولی اکثریت انسان‌ها شاکله‌ای که در کودکی پیدا می‌کنند را تا زمان‌های زیادی حفظ می‌کنند و کودک از ۱۷ سالگی نه تغییر می‌کند نه تاثیر می گیرد بلکه تا خود موضوعی را تجربه نکند تغییر نمی‌کند. این نظریه پرداز با بیان اینکه کودکی سه مفهوم روان‌شناختی، طبیعی و اجتماعی دارد، اظهار کرد: تا وقتی در زمان کودکی به سر می‌بریم در کودکی هستیم و خط جدایی کودکی و بزرگی جایی است که لحظه حال را از دست بدهد و در مفهوم اجتماعی کودکی مجموعه‌ای از الگوهای رفتاری است که جامعه آن را می‌پذیرد و تا سنی که آن جامعه اجازه دهد کودکی ادامه دارد.
نادیده گرفته شدن کودکی
رنانی با تاکید بر اینکه در ۱۰۰ سال گذشته کودکی در ایران نادیده گرفته شده است، افزود: ما در سطح خرد نحوه مواجهه خانواده با موضوع توجه به کودک را غلط می دانیم چرا که آن هزینه ای که برای کنکور می شود از نگاه ما سرمایه گذاری نیست بلکه تخریب است و باید به خانواده ها بیاموزیم که چگونه با این مسائل به کودک خود آسیب نرسانند. وی تمرکز بر کودکان را شاه کلید حل معضلات جامعه دانست و اظهار کرد: اگر بر کودکان تمرکز کنیم قطعا در نسل‌های بعدی محیط زیست بهتری خواهیم داشت، سیاست خارجی بهتر و تعاملات داخلی بهتری خواهیم داشت چرا که تمام ناتوانیهای سیاستمداران در عدم مهارت در گفت‌وگو است که توجه به این مهارت‌ها در کودکی مغفول مانده است.
اقتصاددان و پژوهشگر مطالعات توسعه در اهمیت دوران صفر تا هفت سال کودکان گفت: بیشترین آسیب از صفر تا هفت سالگی به کودک می‌رسد و الگوهای غلط تربیتی در این سن به آنها تزریق می‌شود و به شدت این دوران مغفول مانده باید به مادران الگوهای تربیتی مناسب برای سرمایه‌گذاری اجتماعی روی کودکان داد تا ظرفیت‌های کودکی بیش از این تخریب نشود.