سایه شوم نتایج سه‌شنبه بر انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده قطعا باعث وحشت بسیاری از دموکرات‌ها در کنگره شده است. طرح‌های اجتماعی و زیرساختی جو بایدن هنوز از کنگره عبور نکرده‌اند، چرا که قانونگذاران میانه‌رو و لیبرال بر سر جزئیات طرح اول با یکدیگر اختلاف نظر دارند. از طرفی با توجه به گردش به چپ جو بایدن، این نشریه توصیه می‌کند که او باید از جناح چپ فاصله بگیرد. در عین حال سرمقاله این نشریه به انتقاد شدید از بایدن و ضعف‌های سیاسی او در یک سال گذشته پرداخته و می‌نویسد: در شرایطی که بحران‌های متعددی از جمله کرونا، رکود، تورم، توقف چرخه تامین و… در کمین آمریکا و جهان است، بایدن شخصیتی نیست که بتواند این بحران‌ها را مدیریت کند.
جرمی سوری در کتابی تحت عنوان «ریاست غیرممکن» می‌نویسد که حتی تواناترین روسای‌جمهوری نیز محکوم به شکست هستند: «محدود کردن شکست و دستیابی به دستاوردهای خوب در این مسیر – این بهترین چیزی است که می‌توانیم انتظار داشته باشیم.»
حتی با این معیارهای تیره و تار، جو بایدن در حال از پاافتادن است. او که بیش از هر نامزدی در تاریخ رای آورده، شاهد سقوط محبوبیت خود است. در این مرحله در دوره اول، تنها دونالد ترامپ نامحبوب‌ترین رییس‌جمهوری بود. دموکرات‌ها به تازگی سه مقام ایالتی در ویرجینیا را از دست داده‌اند که بایدن یک سال پیش با ۱۰ درصد پیروزی در آنها به ریاست‌جمهوری رسید. این مساله پیش‌بینی ضعیفی برای انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده است: حزب او احتمالا اکثریت کنگره خود را از دست خواهد داد.
دموکرات‌ها در کنگره با نزاع‌های جناحی دچار شکاف شده‌اند. اوایل سال جاری آنها یک محرک بزرگ اقتصادی را تصویب کردند، اما سایر برنامه‌های بایدن – یک بسته زیرساختی یک تریلیون دلاری دو حزبی و یک صورتحساب هزینه‌های اجتماعی به ارزش حدود ۷/۱ تریلیون دلار در طول ۱۰ سال – متوقف شده است. در صورت تصویب، این قانون تقریبا به طور قطع شامل پول بیشتری برای زیرساخت‌ها، اعتبار مالیاتی برای فقرزدایی کودکان، بودجه پیش‌دبستانی، کاهش هزینه داروهای تجویزی و اعتبار مالیاتی بر انرژی پاک می‌شود که سرمایه‌گذاری خصوصی در بخش‌های جدید را تشویق می‌کند. ظرفیت تولید این هزینه‌ها احتمالا با تغییرات مضر مالیاتی تامین می‌شود، اما رای‌دهندگان ممکن است به این امر اهمیتی ندهند. در واقع، ممکن است روحیه آنها در سال آینده افزایش یابد. موارد ابتلا به کووید۱۹ از سپتامبر به نصف کاهش یافته است. اگر نرخ بیکاری ، انسدادهای زنجیره تامین و تورم با کاهش بیشتری ادامه یابد، زندگی برای کسانی که احساس می‌کنند شانس از آنها روی گردانده است آسان‌تر می‌شود. با این حال، برای جو بایدن، اینجاست که خبرهای خوب به پایان می‌رسد.
برخی مشکلات او داخلی است. سیاست آمریکا بیشتر تابع الگوهایی شبیه به قوانین فیزیک است تا شانس مسابقات اسب‌دوانی. یکی از این موارد این است که حزب رییس‌جمهور کرسی‌های خود را در انتخابات میان‌دوره‌ای از دست می‌دهد. دموکرات‌ها تنها چهار کرسی در مجلس نمایندگان دارند، بنابراین اکثریت آنها احتمالا محکوم به فنا است. هر کاری که بایدن انجام دهد، مرحله قانونگذاری ریاست‌جمهوری او احتمالا جای خود را به مرحله نظارتی خواهد داد. با این حال، با اکثریت محافظه کار در دیوان عالی، او جای خود را برای بازسازی کشور با قلم و تلفن محدود خود پیدا خواهد کرد.
فراتر از سال آینده، چشم‌انداز دموکرات‌ها حتی تیره‌تر است. عدم محبوبیت آنها نزد سفیدپوستان غیر تحصیلکرده دانشگاهی باعث می‌شود که بخش‌های بزرگی از کشور در خارج از شهرها و حومه‌ها برای آنها هزینه به همراه داشته باشد. آنها برای پیروزی در کالج الکترال، مجلس نمایندگان و سنا نسبت به هر حزب دیگری در تاریخ به سهم بیشتری از آرای خام نیاز دارند. پیروزی در این شرایط، همزمان با ترمیم نهادهای ملی و پیشرفت در مشکلات آمریکا، از سلامت عمومی گرفته تا آب و هوا و تحرک اجتماعی، وظیفه یک سیاستمدار با استعدادهای فوق‌بشری است.
اما باید گفت که جو بایدن آن شخص نیست. او با بدشانسی‌های شخصی به طرز تحسین‌برانگیزی برخورد کرده است و طبق اکثر روایت‌ها مهربان و شایسته است. با این حال، دلیلی وجود دارد که چرا کسب مقام ریاست‌جمهوری بیش از ۳۰ سال تلاش او را به خود اختصاص داد. رای‌دهندگان اولیه دموکرات او را نه برای الهام گرفتن، بلکه عمدتا به عنوان یک اقدام دفاعی برای جلوگیری از پیروزی برنی سندرز قهرمان ترقی‌خواهان انتخاب کردند.
بایدن بر اساس صلاحیت، مرکزگرایی، تجربه در سیاست خارجی و مردودسازی ترامپیسم اعصاب خردکن، خود به مبارزات انتخاباتی پرداخت، اما عقب‌نشینی از افغانستان یک شکست بود، او به سمت چپ حکومت کرده و جنگ‌های فرهنگی مانند همیشه شدید است. این واقعیت که به نظر می‌رسد هیچ رای‌دهنده‌ای سرنخی ندارد که در زیرساخت‌ها و لوایح هزینه‌های اجتماعی چیست، تا حدودی تقصیر اوست. به لطف قانونی که توسط کنگره تصویب شد، فقر کودکان یک‌چهارم کاهش یافته است. این حتی برای اکثر دموکرات‌ها هم خبری خواهد بود.مشکل فقط شخص بایدن نیست. طبقه فعال جناح چپ حزب او که تحصیلات دانشگاهی دارد، دائما فرض می‌کند که رای‌دهندگان همان نگرش‌هایی را در مورد نژاد و نقش دولت دارند که آنها دارند. ویرجینیا آخرین نمونه از این حماقت است. آمریکا کشوری جوان و متنوع است. میانگین سنی زیر ۴۰ سال است و فقط ۶۰ درصد از مردم این کشور سفیدپوست هستند. رای‌دهندگان متفاوت هستند. با در نظر گرفتن میانگین دوره‌های میان‌دوره‌ای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۴ به عنوان راهنما، ۷۵ درصد رای‌دهندگان سفیدپوست خواهند بود و میانگین سنی آنها در سال آینده ۵۳ سال خواهد بود. دموکرات‌ها در میان تحصیلکرده‌های دانشگاهی پیشتاز هستند. اما تنها ۳۶ درصد از آمریکایی‌ها مرحله چهار ساله خود را به پایان رساندند. این پایگاه بسیار کوچک است، به خصوص که در دوره بعدی جمهوریخواهان با رای‌دهندگان غیرسفیدپوست هجوم خواهند آورد.
این فعالان پر سر و صدا، و تعداد کمی از رادیکال‌هایی که از کرسی‌های امن دموکرات‌ها انتخاب می‌کنند، پیروزی حزب را در مناطق معتدل‌تر دشوار می‌کنند، حتی اگر اکثریت رای‌دهندگان حزب را نمایندگی نکنند. فعالان مهاجرت در خارج از اقامتگاه معاون رییس‌جمهوری اردو زده‌اند و شکایت دارند که بایدن سیاست‌های مرزی دونالد ترامپ را تغییر نداده است. در مقابل، رای‌دهندگان دموکرات در مینیاپولیس، جایی که جورج فلوید در آن کشته شد، به تازگی به جایگزینی اداره پلیس با بخش امنیت عمومی رای منفی داده‌اند.
مقابله با پیام جمهوریخواهان مبنی بر اینکه او خواسته‌های چپ رادیکال را برآورده می‌کند، مستلزم آن است که بایدن در حاشیه حزبش سختگیرتر باشد. این ممکن است به معنای انجام کارهایی باشد که از آنها متنفرند. او می‌توانست برای استخدام افسران پلیس بیشتر در شهرهایی که نرخ قتل در آنها افزایش یافته است (شاید «بازپرداخت پول به پلیس») کمپین ایجاد کند یا با هیات مدرسه در سانفرانسیسکو که فکر می‌کند آبراهام لینکلن نماد برتری سفیدپوست است، جدل کند.
اگر دموکرات‌ها بر این باورند که تلاش‌های کثیف برای به دست آوردن قدرت در دست آنها نیست، پس باید به آنچه در حزب جمهوریخواه می‌گذرد، نگاه کنند. انتخاب گلن یانکن به‌عنوان فرماندار ویرجینیا نشان می‌دهد که جمهوریخواهان می‌توانند در ایالات چرخشی، حتی با ترامپ به عنوان رییس حزب، پیروز شوند. یانکن ۵۴ ساله توانست تری مکالیف، رقیب دموکرات خود را در ایالتی شکست دهد که در دهه گذشته به دموکرات‌ها متمایل بود و جو بایدن با ۱۰ امتیاز برتری در این ایالت، انتخابات سال گذشته ریاست‌جمهوری را برده بود.
در رقابت دو کاندیدا برای ریاست‌جمهوری، هر دو تقریبا همیشه شانس واقعی برای برنده‌شدن را دارند. بایدن و حزبش باید به سختی فکر کنند که برای محدود کردن خطر چهار سال دیگر ترامپ چه اقدامی خواهند کرد. زیرا اینجاست که ریاست‌جمهوری ناموفق بایدن می‌تواند به یک نتیجه خوب منجر شود.