اقتصاد بازار: سالهاست که اصفهانِ نصف جهان با چالش هایی روبروست که رنگ آبی فیروزه اش را خاکستری کرده است. از زاینده رود خشکش گرفته تا نرخ بیکاری سه درصد بیشتر از میانگین کشور و اختصاص نیافتن اعتبارات ملی برای پروژه های عمرانی، همه مشتی نمونه خروار است که جایگاه اصفهان را در کشور پله به پله تنزل داده است.
دردهای اصفهان یکی و دو تا نیست که در یک یادداشت صفحه آخر بتوان آن را بازگو کرد. در کنار این مسائل ،سندرم تفاخر اصفهانی و سندرم استان برخوردار مانند دو پُتکی است که بنای اصفهان را هرروز خراب و خراب‌ترمی‌کند. بنایی که هم از درون و هم از بیرون در حال فرونشستن است .افتخارات گذشته اصفهان اعم از پایتختی در سه دوره تاریخی و وجود آثار تاریخی متعددکورمان کرده و چشممان را بر روی واقعیت‌های امروز بسته‌ایم. واقعیتی که مانند سرطان هرروز آمارش زیاد و زیادتر می‌شود و مسئولین را به پوشاندن واقعیات عادت داده است. شهر هنر و صنعت اصفهان امروز به یک محور تصمیم گیر کاریزما نیاز دارد تا با جمع‌آوری نیروهای پراکنده در استان بتواند مسائل و مشکلات را در سطح محلی و ملی و حتی بین‌المللی دنبال کند. استان اصفهان دارای شخصیت‌های ملی متعددی است که زمانی که به پایتخت می‌رسند شناسنامه خود را عوض می‌کنند و فقط به منافع ملی می‌اندیشند و یادشان رفته که از کدام شهر و از سوی کدام مردم به این جایگاه رسیدند.امروز اصفهان به یک اجماع میان گروه‌های سیاسی ،اقتصادی،مذهبی ،فرهنگی ،هنری و ورزشی نیاز دارد که بتواند این شهر را به جایگاه واقعی‌اش نه‌تنها در ایران بلکه در جهان برساند. شهری که روزگاری مارکوپولو جهانگرد ایتالیایی آن را نصف جهانش نامید، امروز تشابهی با آن نام ندارد چنانچه باور آن برای جوان امروز بسیار سخت شده است.
وحدت گروه‌ها و تشکل‌ها در حول مسائل اصفهان می‌تواند به‌جای پراکندگی و از بین رفتن انرژی‌های متفرقه بر روی مسائل دارای اولویت تمرکز شود. تمرکز تمام استان بر حل مسئله زاینده‌رود، مقابله با آلودگی هوا، ایجاد اشتغال، تشویق سرمایه‌گذاری خارجی، توسعه صادرات و چندین موضوع دیگر به‌عنوان اولویت در دستور کار قرار گیرد. اما چه کسی یا کسانی می‌توانند اجتماعی از افراد توانمند و نخبه و اثرگذار متفرق را حول یک محور به نام اصفهان جمع کند؟ این محور می تواند یک شخص یا شورایی باشد که دغدغه اصفهان را داشته باشد.نیروهای پراکنده داخل و خارج استان را جمع کند و بر حل مسائل استان، افراد و گروه ها را متمرکز و منسجم سازد. قیصر امین پور چه زیبا سرود:
پراکندگی حاصل کثرت است بیائید تمرین وحدت کنیم
حسین قلع ریز / روزنامه نگار اقتصادی
به نقل از ماهنامه نوسان