اقتصادبازار: اقتصاددان برجسته کشورمان در نشست هم اندیشی نقش جامعه پزشکان در آینده توسعه کشور، گفت: به زودی شاهد برجام داخلی در کشور خواهیم بود.
محسن رنانی در این مراسم، اظهار کرد: توسعه کارخانه ایست که جایگزین کارخانه سیاست در طول تاریخ شده است. وی با اشاره به اینکه 2500 سال طول کشید تا جامعه بفهمد باید به دنبال سعادت زمینی و یا کارخانه سعادت زمینی توسعه بود، بیان کرد: در سعادت زمینی باید از حضور در هستی احساس رضایت کنیم و اگر درهای جامعه را گشودیم کسی نخواهد از جامعه فرار کند. وی با اشاره به اینکه توسعه دو خط تولید رفاه و رضایت دارد، بیان کرد: هر کدام از دو خط رفاه و رضایت، نیازمند دو نوع سرمایه است. مقوله رفاه، کمی و اقتصادی و نیازمند سرمایه اقتصادی و انسانی است در حالیکه برای رضایت نیازمند سرمایه های اجتماعی و نمادین هستیم.
استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان با انتقاد بر اینکه متاسفانه سرمایه های خود را تبدیل به ثروت کرده ایم، گفت: براین اساس 4 برابر نیاز کشور شهرک صنعتی ساخته ایم و حدود 20 سال است مصلی می سازیم که برای اصفهان رفاه دارد و ثروت ندارد. وی همچنین سرمایه های انسانی را به دو دسته دانش آشکار و ضمنی تقسیم کرد و افزود: دانش ضمنی ارزشی بالاتر از دانش آشکار دارد و ملت هایی که نتوانند دانش ضمنی را به دانش آشکار تبدیل کنند، نمی توانند به توسعه دست یابند. وی با انتقاد بر اینکه در تمام دوران بعد از جنگ تنها به دنبال خط تولید رفاه بودیم، تصریح کرد: در این فضا فقط سرمایه گذاری کردیم، دانشگاه و فرودگاه ساختیم به گونه ای که تعداد فرودگاه هایمان از تعداد هواپیماهایمان بیشتر شده است. وی گفت: در این فضا، امروز اصفهان به عنوان دومین استان کشور به بیش از نیمی از استان های کشور پرواز ندارد.
این اقتصاددان افزود: در اصفهان به جای توجه به دانش ضمنی تنها به فکر توسعه خیابان و بزرگراه ها بودیم به گونه ای که اصفهان امروز به عنوان آلوده ترین شهر کشور، حتی روزهای پاک آن کمتر از تهران است.
وی همچنین بر ضرورت وجود سرمایه های اجتماعی در خط تولید رفاه تاکید کرد و گفت: در تمام برنامه های توسعه ای کشور از سال 1326 تاکنون تنها یک جا در برنامه چهارم توسعه و ماده 106 آن واژه سرمایه اجتماعی ذکر شده است. وی با تاکید بر اینکه متاسفانه دولت ها به سرمایه اجتماعی توجهی ندارند، گفت: یکی از کارکردهای انتخابات تولید سرمایه اجتماعی است. وی همچنین سرمایه نمادین را از دیگر مواد اولیه تولید رضایت عنوان کرد و افزود: سرمایه های نمادین پیش از این اقتصادی، اجتماعی و انسانی بودند که بعدا به مرز شهرت رسیدند.
به گفته رنانی، برخی از ایام سال همچون نوروز، عاشورا برخی از شخصیت های انسانی همچون مولانا، استاد شجریان و فرشچیان و ... سرمایه های نمادین هستند و جامعه ای که این سرمایه ها را تولید می کند از هیچ، کسب پول می کند. وی با اشاره به اینکه آوازخوانی زیر پل خواجو سرمایه ای نمادین است که بسیاری از گردشگران برای شنیدن آن ورود پیدا می کنند، تاکید کرد: باید کارکردهای جدید برای سرمایه های نمادین پیدا کنیم.
این اقتصاددان کشورمان با تاکید بر اینکه دولت باید خط رضایت را در جامعه ایجاد کند، گفت: جامعه ای می تواند این سرمایه ها را جذب کند که کودکانش آموزش های لازم را دیده و اصول گفتگو را یاد گرفته باشند. وی با تاکید بر اینکه امروز دولت نمی تواند راهداری توسعه را برعهده بگیرد و درآمدهای نفتی رو به پایان است، بیان کرد: با درآمدهای موجود می توان شکر، دارو، برنج و کنجاله وارد کشور کرد. وی تصریح کرد: امروز حاکمیت در ایران از نظر مدیریت اقتصادی و اجتماعی در ضعیف ترین دوران بعد از جنگ جهانی دوم قرار دارد بنابراین برای خروج از این وضعیت باید تمام نهادهای مدنی وارد کار شوند. وی گفت: همانگونه که برخی فشارها موجب شد در برجام داد و ستد کنیم به زودی شاهد برجام داخلی در کشور خواهیم بود.
به گفته رنانی، کل درآمدهای ارزی و مالیاتی کشور امروز صرف پرداخت حقوق کارمندان، بازنشستگی و یارانه ها می شود بنابراین چاره ای جز مشارکت نهادهای مدنی نداریم. وی با تاکید بر اینکه اتاق بازرگانی و سازمان نظام پزشکی دو نهاد سابقه دار و قانونی در کشور هستند، بیان کرد: هیچ حزبی در کشور به قدرتمندی این دو نهاد نیست.
استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان با انتقاد بر اینکه نهاد بزرگی همچون اتاق بازرگانی هنوز نتوانسته از منافع خود دفاع کند، گفت: متاسفانه سازمان نظام پزشکی با داشتن 220 هزار نفر عضو وضعیتی بدتر از اتاق دارد و این جامعه به غیر از مسائل حرفه خود به دیگر ماموریت های اجتماعی خود ورود پیدا نکرده است. وی تاکید کرد: اتاق بازرگانی و نظام پزشکی باید مسیر گذشته خود را بازنگری کنند و نقش تازه ای را برای خود تعریف کنند.
وی بیان کرد: جامعه پزشکی هرگز در اجتماع ایرانی به وظایف اجتماعی خود عمل نکرده است و دقیقا همانند اتاق بازرگانی که هنوز نتوانسته بسته پیشنهادی ضد رکود را به دولت ارائه دهد.
به اعتقاد رنانی، جامعه ایران دو نسل لازم دارد تا به مقدمات توسعه نزدیک شود و جامعه پزشکی و اتاق بازرگانی باید وظیفه و ساختار جدید برای خود تعریف کند تا در مسیر توسعه قرار گیرند.
به گفته وی، پزشکان باید اتاق فکر بگذارند و راهکار و الگو قرار دهند و 220 هزار پزشک و متخصص در نظام پزشکی 220 هزار شعبه دارند که باید محل گفتگو شود. وی با اشاره به اینکه متاسفانه در مطب پزشکان امکان گفتگو وجود ندارد، تصریح کرد: باید جامعه 220 هزار نفری پزشکان اجازه و امکان گفتگو با اعضای خود و مراجعان (بیماران) را فراهم کنند. وی گفت: اختلال ارتباطی، بیماری است که کل کشور گریبانگیر آن شده و هر چه بیشتر از مرکز کشور دورتر می شویم این اختلال بیشتر نمایان می شود.
رنانی در ادامه نسخه های پزشکی ناخوانا را یکی از موضوعاتی دانست که جامعه را تخریب و تحقیر می کند، گفت: با خوانا کردن این نسخه ها و یا پرینت کردن آن و ارائه طریقه مصرف دارو می توان توسعه را از این مسیر آغاز کرد. وی با اشاره به اینکه حفظ امنیت بیرونی، نظم داخلی، تعریف حقوق مالکیت، تضمین حقوق مالکیت، انتشار پول و تعریف و تضمین استانداردها از جمله وظایف دولت است، بیان کرد: در 40 سال گذشته انتشار پول در کشور 15 هزار برابر شده در حالیکه تولید کشور تنها دو برابر شده است. وی با بیان اینکه در ایران، دولت ها مسئولیت استاندارد را از حیطه فعالیت خود کنار گذاشته اند، گفت: متاسفانه امروز شاهد محصولاتی غیراستاندارد، آلوده و بیماری زا هستیم که در این شرایط وظیفه خطیر پزشکان، آگاه سازی جامعه است.
رنانی به حجم قدرت اقتصادی پزشکان اشاره کرد و گفت: اگر هر پزشکی حدود یک میلیارد تومان سرمایه داشته باشد مجموع سرمایه جامعه پزشکی کشور 220 هزار میلیارد تومان و معادل نصف سرمایه دولت و به اندازه بودجه یک سال کشور و معادل کل بدهی دولت به بخش خصوصی است که چهار برابر سرمایه ایست که لازم داریم اقتصاد ایران را از زمین بلند کنیم. وی ادامه داد: اگر 50 هزار میلیارد تومان این سرمایه را در مدت 6 ماه بدون خلق پول، به چند بخش اقتصاد کشور تزریق کنیم می توانیم در مسیر توسعه قرار گیریم. وی با طرح این سوال که این جامعه بزرگ پزشکان برای اقتصاد کشور چه کرده و کدام سرمایه گذاری ملی را انجام داده است، بیان کرد: متاسفانه هر کدام از پزشکان در گوشه ای برای خودشان سرمایه گذاری جداگانه ای دارند بنابراین تجمیع سرمایه پزشکان می تواند برنامه ای اجتماعی باشد.
این اقتصاددان با تاکید بر اینکه در یک نقطه عطف تاریخی هستیم و دولت و حکومت در حل مشکلات ناتوان است، گفت: در این مسیر نهادهای مدنی همچون اتاق بازرگانی و سازمان نظام پزشکی ماموریت ویژه ای دارند./