عصر دیجیتال غیرمتمرکز را می‌توان ققنوس برخواسته از خاکستر رکود اقتصادی نامید و ارزهای رمزنگاری‌شده هم یکی از کاربردهای این غیرمتمرکزسازی است.
به گزارش اقتصادبازار به نقل از راه پرداخت، در سال ۲۰۰۹ نخستین ارز رمزنگاری‌شده به نام بیت‌کوین توسط فرد ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو به وجود آمد. همانطور که می‌دانید، بیت‌کوین، فناوری زنجیره بلوک را به کار گرفته تا بتواند بدون هیچ وابستگی به نهاد ناظر مورداعتماد، امنیت تراکنش‌ها را تأمین کند.
کم‌کم دیگر ارزهای رمزنگاری‌شده که به نسبت بیت‌کوین محبوبیت کمتری دارند، مانند اتریوم، لایت‌کوین و ریپل هم وارد میدان شدند و رشد آن‌ها نیز در حال افزایش است. با اینکه همچنان شک و تردیدهایی نسبت به این دارایی‌های دیجیتال وجود دارد، اما میزان استقبال مردم از آن‌ها و همینطور ارزشی که در بازار دارند، روند رو به رشدی دارد.
در تجزیه‌وتحلیل اولیه‌ای که ما انجام دادیم، ارزهای رمزنگاری‌شده را به دو گروه مجزا تقسیم کردیم: ۱- ذخیره ارزش ۲- توکن کاربردپذیری.
برای اینکه ارزهای رمزنگاری‌شده بتوانند در دسته اول قرار بگیرند باید بتوانند قدرت خرید را حفظ کنند و به‌عنوان واحد ارزی دیده شود که برای بررسی انتقال سرمایه از آن استفاده می‌شود.
اما برای اینکه بتوان این ارزها را در دسته دوم جای داد، یک کوین، بخشی از سرویس است که به منظور تسهیل‌سازی روی برخی پلتفرم‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد.
درمورد بیت‌کوین باید گفت که این ارز جزو دسته اول یعنی ذخیره ارزش قرار می‌گیرد؛ با این حال میزان محبوبیت آن در میان پذیرندگان آنلاین باعث شده تا به‌عنوان ارزی که بالاترین کاربردپذیری در دنیای واقعی دارد شناخته شود.
اما از طرف دیگر، اتریوم در دسته دوم جای می‌گیرد و مسلما دارای بالاترین پتانسیل کاربردی نسبت به تمام ارزهای رمزنگاری‌شده است.
در ادامه می‌خواهیم پنج مورد از کوین‌های موجود در بازار که توجهات را بیشتر از موارد دیگر به سمت خودشان جلب کرده معرفی کنیم. بیت‌کوین، بیت‌کوین کش، ریپل، اتریوم و لایت‌کوین جزو پنج ارز دیجیتالی برتر جهان هستند که ۸۴ درصد بازار ارزهای رمزنگاری‌شده را به خودشان اختصاص داده‌ند.
بیت‌کوین (BTC) و بیت‌کوین کش (BCH)
باید گفت که در حال حاضر حدود ۱۷ میلیون بیت‌کوین در گردش وجود دارد. شبکه بیت‌کوین در دست ماینرها یا همان معدن‌چیانی است که شامل اشخاص یا شرکت‌هایی هستند که با استفاده از توان محاسباتی تراکنش‌های بیت‌کوینی را پردازش می‌کنند. این تراکنش‌ها روی پایگاه داده جهانی به نام زنجیره بلوک ذخیره می‌شود.
خیلی‌ها هزینه قهوه‌شان را با پول نقد، کارت اعتباری یا کارت‌های از پیش‌پرداخت‌شده پرداخت می‌کنند و فرایند پرداخت هم فقط چند ثانیه طول می‌کشد. اما انجام همین پرداخت با استفاده از بیت‌کوین کاملا متفاوت است. در پرداخت با بیت‌کوین هیچ مکانیسم سریعی وجود ندارد تا تضمین کند که پول کافی در حساب خریدار وجود دارد، تا زمانی که مبلغ پرداختی از حسابش کسر شود.
زمان انتظار برای انجام تراکنش‌های بیت‌کوین متفاوت است ولی معمولا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و دوبرابر زمانی است که معمولا منتظر آماده شدن قهوه‌تان هستید.
از طرف دیگر، ماینرهای بیت‌کوین هم این تراکنش‌ها را رایگان انجام نمی‌دهند و یک انگیزه کوچک ۱۵۰ ساتوشی در بایت می‌خواهند. آن‌ها برای انجام تراکنش‌های ۲۰۰ بایتی، ۱۵۰ ساتوشی دریافت می‌کنند که معادل ۰.۰۰۰۳ بیت‌کوین است. به این ترتیب باید گفت که هر ۱۰۰ میلیون ساتوشی معادل یک بیت‌کوین است.
اما هرچه محبوبیت بیت‌کوین بیشتر شد و میزان تراکنش‌ها هم افزایش پیدا کرد، به همان نسبت هم سرعت انجام تراکنش‌ها کندتر شد. اختلاف نظر میان اعضاای جامعه بیت‌کوین منجر به ایجاد هارد فورک و به وجود آمدن بیت‌کوین کش شد که به نسبت سرعت انجام تراکنش‌ها در آن سریع‌تر از بیت‌کوین بود. دارندگان بیت‌کوین می‌توانستند به همان اندازه که توکن بیت‌کوین دارند، توکن بیت‌کوین کش دریافت کنند.
باتوجه به تقسیم‌بندی‌های اولیه‌ای که انجام دادیم، می‌توان بیت‌کوین کش را علی‌رغم هزینه بالای تراکنش‌ها زمان پردازشی که دارد جزو دسته دوم یعنی توکن کاربردپذیری قرار داد.
اتریوم (ETH)
اتریوم در سال ۲۰۱۵ و توسط ویتالیک بوترین ایجاد شد. اتریوم پلتفرمی است که قراردادهای هوشمند را جایگزین قراردادهای قانونی می‌کند و یک سری مزایا در اختیار توسعه‌دهندگان برای ایجاد و راه‌اندازی اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز قرار می‌داد.
هیچ محدودیتی برای عرضه اتر وجود ندارد و بنابراین به‌طور ذاتی تورمی است و بیشتر به دسته دوم یعنی توکن کاربردپذیری می‌آید.
در حالی که رهبری بیت‌کوین کاملا شناخته شده نیست و بنیان‌گذارش همچنان ناشناخته مانده است، اما در مورد اتریوم باید گفت که جامعه اتریوم کاملا دنباله‌رو بوترین است همین موضوع باعث می‌شود تا این پلتفرم بتواند تغییرات سیستماتیک را سریع‌تر انجام دهد.
باتوجه امکان استفاده ساده و آسان از اتریوم، این پلتفرم گزینه مناسبی برای عرضه اولیه پول رمزنگاری‌شده و بسیاری از اقدامات مشارکتی زنجیره بلوک است.
ریپل (XRP)
ریپل صرافی است که برای انجام تسویه‌های لحظه‌ای میان بانک‌ها طراحی شده است. ریپل با هدف بهبود صنعت ارسال پول جهانی توسط توسعه‌دهنده سابق بیت‌کوین و در سال ۲۰۱۲ راه‌اندازی شد. ریپل شبکه‌ای است که با استفاده از توکن ریپل (XRP)، تراکنش‌ها را آسان و ساده می‌کند.
ریپل کاملا از بیت‌کوین و اتریوم و لایت‌کوین متفاوت است و برای رفع یک مشکل کاملا متفاوت و جداگانه‌ای هم طراحی شده است.
XRP را نمی‌توان استخراج کرد و حداکثر تعداد XRP در گردش هم ۱۰۰ میلیارد کوین است. در حال حاضر هم تعدادی از بانک‌ها از شبکه ریپل به‌صورت آزمایشی استفاده می‌کنند.
.
لایت‌کوین (LTC)
در حالی که بیت‌کوین را طلای دیجیتال می‌نامند، عنوان نقره دیجیتال هم به لایت‌کوین تعلق گرفته است. این ارز رمزنگاری‌شده در سال ۲۰۱۱ و توسط یک کارمند سابق شرکت گوگل ایجاد شد و قرار بود تا جایگزین ارزان‌تر، سریع‌تر و عملی‌تری نسبت به بیت‌کوین باشد.
زمان پردازش سریع لایت‌کوین آن را به گزینه مناسبی برای انجام تراکنش‌های روزانه بدل کرده است. اگر به همان مثال قهوه که بالاتر به آن اشاره کردیم رجوع کنیم، باید گفت که ارز لایت‌کوین گزینه مناسبی برای پرداخت یک فنجان قهوه است چراکه زمان انجام تراکنش با لایت‌کوین فقط یک یا دو دقیقه طول می‌کشد. همچنین کارمزد کمتری هم نسبت به بیت‌کوین دارد. انجام هر تراکنش با لایت‌کوین کارمزدی معادل ۰.۳۰ دلار است که این میزان در تراکنش‌های بیت‌کوینی ۴.۵۰ دلار است!