نمایش سرمایه‌داری در پیونگ‌یانگ

«جیاوی وانگ» و «چو سانگ-هون» در گزارشی برای نیویورک‌تایمز نوشتند، این روزنامه از سه بازدیدکننده اخیر از کره‌شمالی، فیلم‌هایی به‌دست آورده است: یک گردشگر روسی، یک دونده ماراتن سوئدی و یک دانشجوی چینی. اگرچه خارجی‌ها همواره همراهانی از کره‌شمالی داشتند و اجازه فیلم‌برداری از مراکز ساختمانی و پرسنل نظامی را نداشتند، اما نگاهی اجمالی به چگونگی پرورش فرهنگ جدید مصرف‌گرایی توسط برنامه‌های نوسازی کیم در یکی از منزوی‌ترین و استبدادی‌ترین کشورهای جهان ارائه دادند. کالاهایی که آنها با آن مواجه شدند، برای اکثر مردم کره‌شمالی که به طور متوسط ​​​​کمی بیش از ۱۰۰۰دلار در سال درآمد دارند، قابل تهیه نیست. دانشجویی از چین که در پیونگ‌یانگ کلاس‌های زبان می‌گذراند، گفت که در ابتدا فکر می‌کرد این کشور عقب‌مانده است. او گفت: «من نگران کمبود غذا یا لباس گرم بودم. اما وقتی رسیدم، متوجه شدم که همه چیز کاملا لوکس است.» 

این دانشجو که خواست نامش فاش نشود، گفت که یکی از مجلل‌ترین نقاط شهر، یک مرکز خرید چند طبقه به نام «گئومگانگوان پاتریوتیک رانگرانگ» است که طیف وسیعی از مبلمان، وسایل آشپزخانه و محصولات غذایی را می‌فروشد. این دانشجوی چینی گفت که او و دیگر همقطاران چینی‌اش آن را «آی کیای کره‌شمالی» می‌نامیدند؛ زیرا طرح‌بندی و محصولاتش طوری بود که انگار مستقیما از شرکت مبلمان سوئدی برداشته شده بودند.درحالی‌که مشخص نیست که این محصولات تقلیدی هستند یا محصولات واقعی قاچاق شده‌اند، به نظر می‌رسد برخی از اقلام مانند لامپ‌ها و آباژورها همان نام و بسته‌بندی را دارند که در فروشگاه‌های «آی کیا» فروخته می‌شوند. این مرکز خرید همچنین یک کافی‌شاپ دارد که کپی برند ممتاز استارباکس یعنی «استارباکس رزرو» است، با این تفاوت که کره‌شمالی این کافه را «میرای رزرو» می‌نامد. ستاره در لوگوی «استارباکس رزرو» با نسخه‌ای از حرف M جایگزین شده است. این دانشجو گفت که معمولا خریدها را به دلار آمریکا پرداخت می‌کرده و شخصا قیمت‌ها را در پیونگ یانگ گران می‌دانسته است و زمانی را به یاد آورد که حدود ۲۵دلار برای سه قهوه در «میرای رزرو» پرداخت کرده بود.

تحریم‌های سازمان ملل، برندهای خارجی را از فروش کالاهای لوکس به کره‌شمالی یا افتتاح سرمایه‌گذاری مشترک در آنجا منع می‌کند. استارباکس اعلام کرد که هیچ فروشگاهی در کره‌شمالی ندارد. یاکوب هولمستروم، سخنگوی «آی کیا» گفت که همین موضوع در مورد شرکت او نیز صادق است.  کیم مصرف‌گرایی در پیونگ یانگ را تایید و حتی تشویق می‌کند؛ زیرا این شهر محل زندگی نخبگان است که بسیاری از آنها به‌عنوان دیپلمات و تاجر یا به عنوان کارگر به منظور کسب درآمد برای رژیم به خارج از کشور سفر کرده‌اند. به گفته تحلیلگران و مقامات کره‌جنوبی، آنها در معرض کالاهای غربی قرار گرفته‌اند و پول و ذائقه‌ای برای این کالاها دارند. آنها گفتند که کیم به دنبال جذب بخشی از دلارهایی است که این نخبگان به‌صورت خصوصی جمع‌آوری کرده‌ و به خزانه دولت واریز می‌کنند.  

به گفته یک متخصص کره شمالی: «این نشان‌دهنده دوگانگی در رویکرد آنهاست.» از یک‌سو، رژیم می‌خواهد پیونگ یانگ را به‌عنوان یک شهر مدرن نشان دهد. با این حال، از سوی دیگر، به دنبال عدم پذیرش نفوذ غرب است. تابستان امسال، کیم جاه‌طلبانه‌ترین پروژه تفریحی خود، مجتمع ساحلی وونسان کالما، را افتتاح کرد. این مجتمع که توسط رسانه‌های کره‌جنوبی «وایکیکی کره‌شمالی» نامیده می‌شود، شامل مجموعه‌ای از هتل‌های جدید در امتداد یک ساحل شنی زیبا به طول ۲.۵مایل است. در مراسم افتتاحیه، تصاویر رسانه‌های دولتی کره‌شمالی، کیم را در حال قدم زدن در یک پارک آبی رنگارنگ نشان داد که مردم را در حال پایین آمدن از سرسره‌های آبی تماشا می کرد. ماه گذشته، کره‌شمالی به اولین خارجی‌ها، حدود ۱۲ گردشگر از روسیه، اجازه ورود به این تفرجگاه را داد.