شاید هنوز برای اتاق فکر تحریم کنندگان ایران قابل باور نباشدکه علیرغم همه تحریم‌ها، صنایع معدنی و فولادی کشور در ماه‌های اخیر رکوردهای بی سابقه ای را در افزایش تولید خود جابجا کرده باشند، صنایعی که نه تنها در تامین نیازهای خود دچار وقفه نشده اند بلکه نسبت به سال‌های قبل در بهترین شرایط ممکن در موجودی کالاهای اساسی و قطعات استراتژیک هستند.
اما همه این اتفاقات مبارک در شرایطی رقم خورده است که در دوره اخیر در حوزه معدن و فولاد کشور کمتر شاهد همدلی و هم افزایی بوده ایم و متاسفانه برخی تنگ نظری ها و قوم گرایی ها، صنعت کشور را از دستیابی به دستاوردهای بزرگتر بازداشته است.
باید باور کرد که صنایع کشور سرمایه ای است که در دستان مدیران امروز کشور است و دیر یا زود عملکرد این مدیران مورد قضاوت همگان قرار می گیرد.
فعالان حوزه معدن و فولاد کشور به خوبی می‌دانند که فولاد مبارکه ثمره تلاش مدیرانی است که دانش آموختگان ذوب آهن اصفهان بوده اند و راه اندازی بسیاری از واحدهای معدنی فعال امروز کشور، حاصل تجارب مدیران، کارشناسان و تکنسین های آموخته شده در دانشگاه بزرگ فولاد مبارکه است.
تجارب کسب شده و دانش موجود در فولادمبارکه سرمایه بزرگی است که در صورت برقراری ارتباط و همدلی بیشتر بین صنایع معدنی و فولادی کشور می‌تواند باعث رشد هرچه بیشتر واحدهای بالادستی و پایین دستی خود گردد.
طنز تلخ این داستان آنجاست که بسیاری از تقابل ها در جایی رخ می‌دهد که طرف های تقابل از جهت سهامداری از یک خانواده بوده و دخالت های بیرونی باعث سوء تفاهم و اختلاف شده است.
تقابل تاسف برانگیز معدن و فولادکشور زمانی اوج گرفت که تفکر و عملکرد صاحب منصبان صنعت کشور، آهنگ جدایی و افتراق سرداد و آنچه مسلم است شروع دوباره هم افزایی نیازمند نگاه و اقدام جدی مدیران ارشد صنعت کشور است.
گفت‌وگو و همدلی واحدهای معدنی و فولادی کشور، نقطه عطف در رشد و تعالی آنهاست، رشدی که بدون شک مقدمه جهش تولید خواهد بود.