مدتی پیش بود که ایلان ماسک، میلیاردر آمریکایی و مدیرعامل شرکت تسلا شروع به حمایت از این میم‌کوین(سکه طنز) کرد. ابتدا تصور می‌شد که این حمایت‌ها هم شوخی‌هایی بیش نباشند؛ اما رفته‌رفته مشخص شد که ماجرا شکل دیگری دارد. گویی ایلان ماسک واقعا قصد داشت که دوج‌کوین را از یک شوخی، به ارزی جدی تبدیل کند که قادر است رقبای سرسخت این بازار را به چالش بکشد. قیمت دوج‌کوین در پی حمایت‌های ایلان ماسک با افزایش چشمگیری روبه‌رو شد و این ارز دیجیتال رتبه ششم را در بین ارزهای دیجیتال از لحاظ حجم بازار کسب کرده است. دخالت ایلان ماسک در بازار ارزهای دیجیتال، افزایش قیمت دوج‌کوین و ارتقای رده‌بندی آن در بین ارزهای دیجیتال انتقادهای زیادی را برانگیخت و واکنش‌های فراوانی را در پی داشت. بسیاری از افراد معتقد بودند که ماهیت غیرمتمرکز دنیای ارزهای دیجیتال با این اتفاق زیر سوال رفته است؛ اما خیلی‌های دیگر هم سعی در آرام‌کردن فضا داشتند و می‌گفتند که چنین اتفاقاتی به‌دلیل آزادبودن این دنیا ممکن است و نباید خرده‌ای به آنها گرفت.
دومین میم‌کوین پرارزش بازار
کم‌کم داشتیم به حضور دوج‌کوین در فهرست ارزهای دیجیتال جدی و مهم عادت می‌کردیم که پروژه‌ای دیگر به نام شیبا اینو (Shiba Inu) با نماد اختصاری SHIB پا به این دنیا گذاشت و دوباره همان اتفاقات، همان نگرانی‌ها و همان تب‌و‌تاب‌ها را تداعی کرد. این بار بسیاری از اعضای جامعه ارزهای دیجیتال از همان ابتدا دست به دست هم دادند و تلاش کردند که اتفاقی که برای دوج‌کوین افتاد، برای شیبا اینو رخ ندهد. آنها معتقد بودند که باید جلوی این روند گرفته شود و نباید هر کوین یا توکنی که از نماد یک سگ استفاده می‌کند، بدون هیچ دلیل منطقی پیشرفت کند.
نظرات هرچه که باشد، شیبا اینو حالا به فهرست برترین ارزهای دیجیتال بازار راه یافته و تنها پس از گذشت چند هفته از آغاز معاملات این توکن در صرافی بایننس، ارزش بازار آن به رکورد حیرت‌آور ۹ میلیارد دلار رسیده است. شیبا اینو رتبه ۲۸ را در بین ارزهای دیجیتال از لحاظ حجم بازار دارد و توانسته پس از دوج‌کوین، عنوان دومین میم‌کوین پرارزش بازار را از آن خود کند. این توکن اکنون در صرافی آمریکایی کوین بیس هم فهرست شده و معامله می‌شود. البته شیبا اینو تنها ارز دیجیتالی نبود که پس از موفقیت دوج‌کوین، با نماد و شکل و شمایل سگ وارد بازار ارزهای دیجیتال شد. پروژ‌ه‌های دیگری مانند دوج کش (Doge Cash)، آکیتا اینو (Akita Inu) و دوج‌‌لان مارس (Dogelon Mars) هم وجود داشتند؛ اما در این بین، شیبا اینو از بقیه معروف‌تر و موفق‌تر شد.
یکی از نکات جالبی که در مورد شیبا اینو وجود دارد این است که این پروژه خود را رقیب دوج‌کوین می‌داند. در حقیقت، طرفداران شیبا اینو لقب «قاتل دوج‌کوین» (Dogecoin Killer) را به آن داده‌اند و توسعه‌دهندگان آن هم از این لقب استقبال کرده‌اند؛ اما این در حالی است که دوج‌کوین و شیبا اینو تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارند و شاید تنها شباهت آنها را بتوان همان استفاده آنها از نماد سگ شیبا اینو دانست. به گزارش ارز دیجیتال، دوج‌کوین و شیبا اینو تفاوت‌های کوچک و بزرگ زیادی با هم دارند؛ اما اگر بخواهیم مهم‌ترین تفاوت‌های آنها را در کنار هم قرار دهیم، به سه مورد زیر می‌رسیم: دوج‌کوین هیچ محدودیت عرضه‌ای ندارد؛ اما شیبا اینو محدود است. دوج‌کوین یک کوین یا ارز دیجیتال مستقل است؛ اما شیبا اینو یک توکن اتریومی است. هدف اولیه پیدایش دوج‌کوین و شیبا اینو با یکدیگر فرق می‌کند.
سازوکار تولید و عرضه
«توکنومیک» یا همان اقتصاد توکنی دوج‌کوین و شیبا اینو با یکدیگر فرق می‌کند. دوج‌کوین هیچ محدودیت عرضه‌ای ندارد. در هر دقیقه، ۱۰هزار دوج‌کوین تولید و عرضه می‌شوند. این یعنی در هر روز، ۱۵ میلیون و در هر سال، ۵ میلیارد دوج‌کوین جدید روانه بازار می‌شود. به‌عقیده بسیاری از متخصصان ارزهای دیجیتال، همین امر باعث ایجاد تورم برای دوج‌کوین می‌شود و ارزش آن را به‌طور تصاعدی کاهش می‌دهد. نداشتن محدودیت عرضه برای یک ارز دیجیتال ویژگی جالبی نیست؛ اما همه اینها به هدف پروژه و چشم‌اندازی که برای آینده خود دارد هم بستگی دارد. در طرف دیگر شیبا اینو را داریم که محدودیت عرضه یک کوادریلیونی را برای خود در نظر گرفته است؛ به این معنی که یک کوادریلیون توکن شیبا وجود خواهد داشت و بیشتر از این مقدار تولید نخواهد شد. با این حال که این سقف عرضه خود خیلی زیاد است، اما تا حدی از بروز تورم و کاهش ارزش این توکن جلوگیری می‌کند. همه یک کوادریلیون توکن شیبا از همان ابتدا تولید و نیمی از آنها به ویتالیک بوترین، بنیان‌گذار پرآوازه اتریوم اهدا شدند. ویتالیک بوترین بخش بزرگی از این توکن‌ها را برای جلوگیری از گسترش ویروس کرونا در هند به یک خیریه اهدا کرد و با این کار، بزرگ‌ترین کمک مالی به خیریه که با استفاده از ارزهای دیجیتال انجام گرفته بود را رقم زد. او سپس مقدار باقی‌مانده (که حدود ۴۰ درصد از توکن‌های شیبای اهدایی بود) را با ارسال آنها به یک آدرس منسوخ‌شده سوزاند. به این ترتیب، می‌توان گفت که سقف عرضه یک کوادریلیونی شیبا عملا نصف شده است.